Bad Innerlaterns is een van oorsprong boeren gemeenschap die zijn recente ontwikkeling en welvaart te danken heeft aan twee zaken: de aansluiting aan de lokaalspoor tak van de BVB welke in 1896 zijn beslag kreeg en de gunstige ligging in een bekend wandelgebied met als centraal punt een 13e eeuws slotburcht.
De exploitatie van het lokaalspoor ontleent haar charme aan het gecombineerd gebruik van Stoom - Diesel tractie.     
Vooral het zomer seizoen als de 'stoom - boemel" wordt ingezet is erg in trek bij toeristen en menige liefhebber heeft tijdens zijn vakantie een 'stoom - cursus" op een van de kleine tenderloc's gevolgd.
Uit Bad Innerlaterns vertrekt tevens de Seilbahn naar de Hohe Freschen (2004 m), een markante berg met een prachtig wandelgebied in de Vorarlberger alpen.

Bad Innerlaterns

Bad Innerlaterns kent geen industrie. De belangrijkste vorm van bestaan is tegenwoordig de toeristenindustrie in combinatie met het boerenbedrijf en de kunstnijverheid en niet te vergeten: het 'Bad" staat voor geneeskrachtige bronnen. Dat zegt de directeur van het Fremdenverkehrs Buro ten minste. Hierdoor is het station sober uitgevoerd. Treinen komende uit de richting van Feldkirch doen het stationsgebouw (EG) aan op spoor 1. De treinsamenstelling bestaat in de regel uit bagage/post en personenrijtuigen. Naast de eerder genoemde stoomlocs bezit de maatschappij een dieselloc en een aantal VT98 motorwagen combinaties. Incidenteel wordt op spoor III een goederenwagon bij het goederendepot (G) achtergelaten. Regelmatig passeert een goederentrein bestemd voor de fabriek van Zwissau (verderop aan de lijn) of het holzwerk van Ranuz. Altijd op spoor II. Tegenliggers zijn er niet; het is hier een richting verkeer!    

We laten Bad Innerlaterns achter ons. Direct achter het dorp gaat het viaduct over in een indrukwekkende stenen boogbrug welke het diep uitgesleten dal van de Lutz overspant. Ver beneden in de diepte glinstert het smalle lint van de beek die in het voorjaar gevoed door het smeltwater aanzwelt tot een kolkende rivier. Rechts van ons vangen we nog net een glimp op van de drie andere bruggen die het dal overspannen. Kleine auto's kruipen na tot de brug afgedaald te zijn voorzichtig uit het dal omhoog. Dan is het weer donker. Direct achter de brug verheft zich een loodrechte rotswand waar de trein zich in lijkt te boren. De duisternis is echter maar van korte duur. Direct links van ons rijst de bergwand op, rechts loopt het landschap glooiend af. Daar verschijnt het station van Ranuz; eigenlijk met meer dan een halte aan de lokaalspoorbaan van de BVB.

Ranuz
 

Ranuz is direct gesitueerd buiten Feldkirch en kan worden bereikt via de BVB lokaalspoorbaan of via een aftakking van de tolweg.
Ranuz ontleent haar aansluiting op de BVB vooral door de nog steeds florerende houtindustrie waardoor naast een inhaalspoor ook een industriespoor is aangelegd. Geregeld worden hier rongenwagens Kbe, Kbs,..) achtergelaten. De 'Heimische Holzindustrie Verband" beschikt zelfs over een eigen KOF dieselrangeerloc.
Het station van Ranuz heeft een inhaalspoor waardoor het mogelijk is bij rangeerbewegingen uit het 'holzwerk' het passagiersverkeer niet te hinderen. Het station voorziet verder in een enkel opstelspoor voor een tweetal goederenwagons aan de losplaats zuidelijk van het station.
Snel verdwijnt het station uit het zicht en met lang daarna komen de eerste huizen van Feldkirch al in zicht. We naderen het centraal station, ons uiteindelijk reisdoel. Rammelend en ratelend passeren we de eerste wissels, de trein komt piepend tot stilstand. Wolken stoom benemen het uitzicht. 'M'n jas, waar is m'n jas!?'

Feldkirch

Op de grens van Oostenrijk en Zwitserland ligt Feldkirch; een belangrijk doorgangs-station aan de Internationale noord - zuidverbinding Italië - Duitsland. Feldkirch heeft 20.000 inwoners, dus een kleine stad maar met een belangrijk station! Direct na het verlaten van het station verdwijnt de trein in de 3,5 km lange "Glaneralptunnel' om via "Chur' in Zwitserland en de Gothard" door te rijden naar Milaan. Het gehele traject is geëlektrificeerd en wordt in Feldkirch voorzien van elektriciteit uit de waterkrachtcentrale "Hohe Freschen". Naast het station bevindt zich het schakelstation.

Van en naar Duitsland (A) komen Internationale treinen zelfs vanuit Nederland (autoslaaptrein naar Italië). Intensief goederenverkeer door de alpen passeert hier en moet regelmatig een Internationale trein laten passeren.
Van en naar Italië (B) komen Internationale treinen uit Italië en Zwitserland en de vaste dienstregeling van de OBB met Innsbruck.
Menige Internationale trein wisselt hier van tractie. Zware goederentreinen worden hier voorzien van dubbeltractie. Hierdoor bestaat behoefte aan een (beperkt) depot (C). Goederenafhandeling van Feldkirch vindt plaats aan de andere kant van de stad (buiten het zicht).
Het stationsgebouw (EG) is gesitueerd tussen de sporen van de BVB (I & II) en de internationale spoorlijn welke wordt geëxploiteerd door de OBB en de SBB (111 t/m VI). Aangezien alle personentreinen in Feldkirch stoppen worden door hen de sporen III, V of VI gebruikt. Spoor IV is bestemd als passeerspoor / wachtspoor voor goederentreinen. Het depot (C) van de BVB bevindt zich aan de overzijde van de straat en ligt iets onder het niveau van het hoofdstation.

Depot Feldkirch

Het depot van Feldkirch wordt gebruikt door reserve (voorspan) locomotieven en wissellocs voor Internationale treinen. Het bestaat uit een werkplaats/ locdepot (LS2) welke via een schuifbrug (SB) toegankelijk is en enkele voorliggende opstelsporen. Het personeel van de wissellocs overnacht in het hotel 'zum Loewen" in de stad.

Een deel van het depot behoort toe aan de BVB. Niet gebruikte treinstellen worden geplaatst op de sporen I ,II en III. Hier vindt tevens de reiniging van het reizigers-materiel plaats. De BVB heeft hiertoe vorig jaar een bescheiden wasinstallatie aan- geschaft. (stoom)Tractie wordt geplaatst op IV en V. De administratie van de BVB wordt gevoerd in het hoofdkantoor in de stad. Voor stoomlocs is een kleine kolenbunker en water inname alsmede een loods/werkplaats (LSI) beschikbaar.

Exploitatie
De bouwers van deze prachtige idylle hebben het landschap zo neutraal mogelijk gesitueerd ergens aan de rand van de alpen. Hierdoor is een ruime sortering aan materieel inzetbaar zonder het gekozen landschapstype geweld aan te doen.

Uit het verhaal blijkt al dat er sprake is van een hoofdlijn welke loopt van schaduwstation naar schaduwstation.
In eerste instantie was slechts voorzien in een schaduwstation en een keerlus. Na het tekenen en bestuderen van het schematisch model bleek de keerlus een prototypische exploitatie onmogelijk te maken. Dit is opgelost door de keerlus om te bouwen tot een schaduwstation.

Schaduwstation 'Chur' in Zwitserland bevat 5 opstelsporen en schaduwstation "Bregenz" in Oostenrijk
bevat er 3. Rekenen we daar de opstelsporen van het station "Feldkirch" bij dan kan een wisselende dienst-regeling onderhouden worden met een achttal personentreinen en blijft er voldoende ruimte voor speciale - en goederentreinen. Al snel bleek tijdens de eerste 'filosofieën' omtrent de toekomstige exploitatie het gemis aan kleinschalig rijden en rangeren. Door toevoeging van de lokaalspoorbaan BVB a.g. ontstond deze mogelijkheid met als extra charme een geheel eigen spoorwegmaatschappij die als uitdaging kan dienen voor diegenen die het aandurven hun materieel in de BVB kleuren uit te voeren. Door toevoeging van "Ranuz" met zijn hout overslag en het 'BW-Feldkirch" zijn voldoende rangeermogelijkheden gewaarborgd.

Op het hoofdspoor kunnen de volgende maatschappijen tot inzet komen waarbij voor reizigerstreinen als maximum lengte 4,5 m meet worden aangehouden. Rijden met 12 a 13 rijtuigen behoeft dus geen enkel probleem te vormen.